Bordeaux oogstjaar 2014

Door Job Joosse | 9 april 2015

“Het grootste jaar van de kleine jaren of het kleinste jaar van de grote jaren?”
Paul Pontallier, Château Margaux. 

Al voordat de week van de ‘en primeur'-proeverijen aanving werd er dit jaar al veel over het nieuwe oogstjaar gesproken en gespeculeerd. De spanning was te voelen bij de châteaux, de negociants en de internationale importeurs. Na drie moeizame 'en primeur'-campagnes op rij voor de oogstjaren 2011, 2012 en 2013, is het voor Bordeaux nu des te meer van belang om goed te verkopen en dichterbij de resultaten van 2009 en 2010 te komen.

Enkele weken geleden stuurde een collectief van toonaangevende Britse wijnimporteurs een open brief aan de producenten in Bordeaux om goed na te denken over hun prijsstelling. Hun advies was om op het niveau van oogstjaar 2008 uit te komen. Dit is waarschijnlijk niet haalbaar, maar een dappere en nuttige poging om te zorgen dat de prijzen scherp worden neergezet om de consument te enthousiasmeren voor het nieuwste oogstjaar, is het wel. 

Het jaar 2014 kende een start met prima condities voor een goede vruchtzetting. Eigenlijk verliep alles vrij goed tot aan de zomermaanden juli en augustus, die nat en koud waren.  Aan het einde van augustus leek het jaar dan ook  rampzalig te gaan eindigen. Een groei- en rijpingsachterstand van soms wel twee weken was opgebouwd. Maar toen kwam wat de Bordelais, "het mirakel van 2014" noemen: een prachtige en zonovergoten nazomer brak aan en duurde voort tot diep in oktober. De groeiachterstand werd dankzij dit warme weer grotendeels goedgemaakt. Met name de cabernet-sauvignon kon zeer lang blijven hangen. Een hangtijd van soms wel 120 tot 125 dagen werd genoteerd (in vergelijking met de normale 90 à 100 dagen is dit zeer lang). Voor hen die stalen zenuwen hadden en de druiven lieten rijpen in de warmte en het zonlicht was prachtig fruit het resultaat. Door de koele zomermaanden hebben de wijnen een elegant en mooi fris karakter en kan het oogstjaar 2014 als klassiek omschreven worden in de beste zin des woord. Zeker met de veranderde smaak van de consument die op zoek is naar frisheid en elegantie in wijnen, zonder dat deze inboeten aan concentratie en diepgang, is dit een perfect jaar. Bijkomend voordeel is dat veel wijnen jonger al plezier kunnen geven en evengoed een uitstekend rijpingspotentieel hebben door mooie rijpe tanninen en de goede zuurgraad.    

Het is een succesvol jaar gebleken voor de cabernet-sauvignon. De mooiste en meest homogene kwaliteit is dan ook gemaakt op de linkeroever. Toch heeft een handjevol châteaux op de rechteroever wellicht de mooiste wijnen van het jaar gemaakt. Met name het geweldige Château Cheval Blanc uit Saint-Emilion en de nabijgelegen Pomerols Pétrus en Vieux Château Certan waren indrukwekkend en komen alle drie in aanmerking voor de eretitel ‘wijn van het jaar’. Veel proevers, waaronder ook Xavier Kat zich schaart, waren onder de indruk van de elegantie en diepgang die Château Palmer uit Margaux liet zien. Mijn persoonlijke favorieten waren Château Lafite Rothschild en een prachtige Château Latour (die overigens niet ‘en primeur’ zal worden aangeboden). Ook dit jaar weer behoorde Château Gran-Puy-Lacoste tot onze absolute favorieten: een prachtige en pure Pauillac van hoog niveau. In Saint-Estèphe stak Château Montrose met kop en schouders boven de rest uit met een krachtige en rijpe wijn. Hoewel in mijn rijtje een Saint-Julien ontbreekt, bracht deze appellation naar mijn mening wel de allerhoogste en meest constante kwaliteit. Persoonlijk heb ik echter geen echte uitschieter genoteerd. In Pessac-Leognan zijn eveneens prachtige wijnen gemaakt,  zowel rood als wit. In zijn geheel is het resultaat in deze appellation iets heterogener; we ontdekten hier en daar een aantal iets onrijpe rode wijnen.   

Zoals bovenstaand reeds aangegeven waren de wijnen van de rechteroever iets lastiger te proeven. Normaliter zijn de merlot gedomineerde wijnen ‘en primeur’ juist vrij toegankelijk door hun zwoele fruit en wat rondere tanninen, doordat merlot gemiddeld twee weken eerder rijp is dan cabernet-sauvignon. De paradox van 2014 is dat niet alle merlotdruiven optimaal hebben kunnen profiteren van de prachtige nazomer, omdat een deel van de merlot al was binnengehaald. Het percentage cabernet franc is in veel wijnen dan ook wat hoger dan normaal. Op de rechteroever geldt dat de beste terroirs de mooiste wijnen hebben voortgebracht. Met name het kleirijke hoogplateau van Pomerol en de kalkrijke coteaux bij het stadje Saint-Emilion hebben in 2014 indrukwekkende wijnen voorgebracht, op een niveau dat dicht bij de bekende topjaren licht. 

In mijn opinie is 2014 dan ook een zeer interessant jaar. Kenmerkend zijn de frisheid en elegantie, die samenkomen met een goede structuur. De wijnen zijn hierdoor -zoals gezegd- al jong heerlijk te drinken, maar 2014 belooft bovendien een groot bewaarpotentieel.