Lidewij: de voorlopige oogst

Lidewij: de voorlopige oogst

Door Lidewij van Wilgen | 14 september 2018

Avant-vendanges...

Zowel 2016 als 2017 waren bij ons extreem droge jaren. De druiven waren mooi, maar de helft van hun gebruikelijke formaat. Ik was dus niet verbaasd dat ik na de vinificatie een opbrengst van -45% ten opzichte van een normaal jaar moest declareren. Dit jaar was alles anders: in het vroege voorjaar liep ik handenwringend door de wijngaarden. De bloei was vlekkeloos verlopen en overgegaan in een overdaad aan mooie, regelmatige trosjes die een fantastische oogst beloofden. ‘Geen zorgen!’ zei ik tegen klanten die klaagden dat mijn wit al uitverkocht was, ‘dit jaar is er genoeg voor iedereen!’


Een van 'des Dames' aan het harde werk

Regen, regen en... paddenstoelen
Maar toen begon het te regenen. Niet een beetje regen, maar slagregens, dag, na dag, na dag. Al snel vertoonde het jonge groen de eerste witte vlekken... Ik verhoogde de frequentie van de behandelingen – maar het was een ongelijke strijd. Chemische producten dringen door in het blad, maar in de biologische landbouw worden de producten er bij elke regenbui weer afgespoeld. Ik probeerde mengsels met pijnboomolie, dat langer op het blad blijft zitten en essentiële olie van sinaasappels. Het leek te stoppen. Maar daar kwam de regen weer met achterlating van klamme, vochtige dampen die urenlang in de vallei bleven hangen. Ik kreeg interessante paddenstoelen in de wijngaarden die het zelfs tot op de site van Jancis Robinson hebben gehaald.

Geen oogst?
Met mijn vader, die het ook niet meer aan kon zien, liep ik dagenlang met vuilniszakken door de wijngaarden om alle infectiehaarden eigenhandig te verwijderen. De hele Grenache Blanc was weer vlekkeloos. Maar daar kwam de regen weer. ‘On ne vendange pas cet année’ - We kunnen dit jaar niet oogsten- zei Jean-François, mijn werkman. Bevriende wijnboeren hadden het over een verlies van 90% en stopten ‘geld te verspillen’ aan behandelen. Maar natuurlijk is dat geen optie. Hoewel Jean-François steeds depressiever werd, gingen we door. Met de rijping kregen de druiven hun kleur en stopte langzaamaan de meeldauw.



De uitslag
Inmiddels heb ik de eerste wijngaarden geoogst. En ik voel me een beetje zoals dat irritante meisje in je klas dat na ieder proefwerk zegt een onvoldoende te verwachten. En dan toch weer een beter cijfer heeft dan jij. Want zo slecht is het niet. Meeldauw laat individuele bessen aan een tros volledig uitdrogen, maar alle bessen die over zijn, zijn nog net zo fruitig en geconcentreerd als anders. Het is dus een kwestie van minder volume, maar niet van lagere kwaliteit. En één strategische beslissing heeft me gered: toen ik het drama aan zag komen heb ik besloten om niet tussentijds te snoeien zoals ieder jaar, maar om alles te laten hangen. Dit wel met het gevolg van een vendange en vert in de zomermaar de meeldauw heeft er al voor gezorgd dat groen oogsten niet nodig is. Daarbij zijn er ook grote verschillen per druif. Grenache is extreem gevoelig en in sommige percelen is de schade enorm. Ik zal dit jaar maar weinig carignan hebben. Maar de syrah heeft nergens last van gehad en produceert als nooit tevoren.

Om zeker te weten dat ik dit jaar in ieder geval genoeg grenache blanc zal hebben, heb ik – voor hun gewicht in goud - druiven bij een bevriende wijnboer gekocht. Dat wordt de basis voor de Dame en Blanc, vermengd met mijn eigen druiven. Maar de essentie van mijn eigen druiven gaat naar la Diva Blanche, waarvoor ik dit jaar twee extra mooie vaten heb gekocht.

Het wachten is nu tot de rode wijn rijp is. En dat gaat tergend langzaam – ongetwijfeld ook een gevolg van dit vreemde voorjaar. Wordt vervolgd!




Alle wijnen

Bekijk het hele wijnaanbod