Thuisblijven

Thuisblijven

Door Aad Kuijper | 19 juni 2020

Druiven zijn net mensen. En net als mensen kunnen ze allemaal wat anders. Je hebt de arbeiders, de werkpaarden zoals de cabernet en mourvèdre maar ook de nerveuze artistiekerige types als pinot en grenache. Er bestaan luie druiven die opgroeien in de rijke grond. Als tweede generatie oud geld. En types die ondanks hun armoedige voedingsbodem de beste wijnen voortbrengen. Of misschien wel juist dankzij.

Zelf kom ik uit Beverwijk en geloof me geen stimulerender lucht dan de rook van de hoogovens. Je hebt dikke druiven, dunne druiven, vrolijke, ernstige, gulle en zuinige karakters, maar wat ze allemaal gemeen hebben, is dat ze zich lekker voelen waar ze zijn opgegroeid. Dat is nogal een boude uitspraak waarmee u het van harte oneens mag zijn maar toch: ga maar na, overal in de wereld groeit merlot maar nergens smaakt ie zoals in Bordeaux, iedereen verbouwt syrah maar nergens haalt ie in mijn ogen het niveau van de Hermitageheuvel. Datzelfde geldt voor sauvignon blanc, je vindt ‘m in iedere uithoek van de planeet, maar nooit lijkt ie op een mooie sancerre of een pouilly-fumé.

Alle viognier maakt nog geen condrieu, alle cinsault nog geen Provence-rosé en ga zo maar door. Betekent dat, dat ik nooit buiten Frankrijk drink? Zeker wel, maar liefst lokaal. Druiven moeten eigenlijk niet reizen. Hoogstens per fles, veilig met een kurk erop. En dat negatieve reisadvies geldt naar mijn mening bij uitstek voor chardonnay. Op reis gedraagt chardonnay zich als een Tripadvisortourist, oppervlakkig genietend lummelt ie wat rond in het betreffende land zonder zich echt te verdiepen in de cultuur. Daardoor smaakt hij voor mij zo’n beetje overal hetzelfde, en dat is overal even lekker. Behalve in zijn geboorte streek, de Bourgogne. Dat gebied kent ie op zijn duimpje en daar laat ie zich van zijn mooiste kant zien. In de Bourgogne lijkt de chardonnaydruif meer karakter te ontwikkelen, dat wil zeggen: met de juiste opvoeding.

Daarmee zijn we terug bij Jean-Marie Guffens. De ongekroonde Koning van de witte wijn. Ik heb hem al eerder besproken maar de man bevestigt ieder jaar zijn uitzonderlijke talent. Als druiven net mensen zijn dan is hij een wel heel eigenwijs exemplaar. Geboren in België (zeg maar het Beverwijk van Europa) vertrekt hij in de zeventiger jaren naar Frankrijk om wijn te gaan maken. Uit geldgebrek vestigt hij zich in de armere Mâconnais met de ambitie om het zelfingenomen meursault naar de kroon te steken. En dat doet hij met succes. Met harde hand weet hij de chardonnay lummel tot grote hoogte te stuwen. Als een strenge vader. Inmiddels is hij uitgegroeid tot een ster, Parker rekent hem tot de beste wijnmakers ter wereld en ook de La Revue du Vin de France komt al jaren superlatieven tekort.

Zo ook ik, wat kan ik nog zeggen over zijn wijnen behalve dat ze allemáál goed zijn, zonder uitzondering, van de duurste tot de eenvoudige. Dit keer dronk ik de Terroirs de Davayé die hij uitbrengt onder het label Verget en ik was sprakeloos. De wijn is een assemblage van twee percelen, “au Clos” zorgt voor de rijkdom en “pommard” levert de frisheid. De combinatie is op zijn zachtst gezegd indrukwekkend. En dat uit de Mâconnais, het België van de Bourgogne.

Alle wijnen

Bekijk het hele wijnaanbod